انواع روش‌های سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌ها

در این مقاله به بررسی انواع روش های موجود در زمینه سرمایه گذاری بر روی استارت آپ ها پرداخته می شود.

⭕️ سرمایه‌گذاری بذری (Seed Funding)

همان‌طور که یک گیاه از یک بذر شروع به رشد می‌کند، یک استارتاپ نیز از یک سرمایه‌ی اولیه شروع می‌شود. به سرمایه‌ای که در مرحله‌ی اولیه راه‌اندازی استارتاپ در اختیارش قرار می‌گیرد، سرمایه‌ی بذری گفته می‌شود. این سرمایه اولیه معمولا در حد محدودی است. طبیعی است این مبلغ بر اساس ماهیت استارت آپ متفاوت خواهد بود ولی در ایران می توان این مبلغ را بین ۳۰ تا ۱۰۰ میلیون تومان در نظر گرفت. با توجه به محدود بودن این سرمایه معمولا توسط خود بنیانگذاران، فرشتگان سرمایه گذاری و یا شتاب دهنده ها تامین می شود.

⭕️ واگذاری (Vesting)

به نوعی تخصیص سهامی گفته می‌شود که طی آن بعد از گذشت مدت زمانی، مقداری سهم از قبل تعیین‌شده به کارمندان داده می‌شود. به ‌عنوان مثال اگر به یک کارمند ۲۰۰ سهام طی ۱۰ سال داده شود، یعنی بعد از گذشت هر سال ۲۰ سهم به او اختصاص پیدا می‌کند. این کار به کارمندان انگیزه و اشتیاق بیشتری برای کار کردن می‌دهد و باعث می شود که عملکرد خوبی داشته باشند و برای مدت زمان زیادی در شرکت کار کنند.

⭕️ بوت‌استرپ (Bootstrapped)

بوت استرپینگ را می‌توان روشی دانست که به راه اندازی کسب و کار در شرایط دشوار اشاره می‌کند. به طور معمول، شرکت‌هایی که از طریق بوت استریپنگ شروع به فعالیت می‌کنند، مراحل زیر را طی می‌کنند:

مرحله ۱: سرمایه کشت ایده (seed money). در این مرحله، برای شروع کار از سرمایه شخصی و یا خانواده و دوستان استفاده می‌شود. حتی موسس می‌تواند کسب و کار خود را به صورت جانبی راه اندازی کرده و در شغل روزانه خود باقی بماند. تحت هر شرایط، موسس باید بتواند با مدیریت منابع کسب و کار خود را راه بیندازد.
مرحله ۲: سرمایه از محل مشتریان. در این مرحله، درآمدی که از طریق محل مشتریان بدست می‌‌آید، دوباره به خود کسب و کار باز گردانده می‌شود. بدین طریق هزینه‌های عملیاتی پرداخت می‌شود و می‌توان به افزایش سرمایه اقدام کرد. البته از آنجا که هزینه‌های نگه‌داری کسب و کار باید از محل درآمدها پرداخت شود، فرایند رشد اغلب آهسته خواهد بود.
درباره اعتبارات. برخی از کسب و کارها پس از شروع به فعالیت از طریق دریافت وام و یا کمک‌های مالی و خرید اقساطی سرمایه موجود را افزایش می‌دهند. اما باید در نظر داشته باشید که چنین مواردی تنها برای اقدامات مقطعی مانند خرید تجهیزات و یا افزایش نیروی انسانی هستند و نمی‌توان بر روی آنها حساب کرد. حتی در این شرایط نیز موسس مجبور خواهد شد که اقساط وام و بدهی‌ها را از طریق محل درآمدهای کسب و کار پرداخت کند.

⭕️ وام موقت (Bridge loan)

این نوع وام به Swing loan نیز معروف است و به کمک های مالی ویژه ای گفته می‌شود که بر اساس میزان درآمد به یک شخص داده شده و فاصله‌ی بین درآمدهای عمده‌ را پر می‌کند.

⭕️ فروش (Buyout)

یک استراتژی معمول برای خروج است که طی آن سهام شرکت به فروش می‌رسد و به خریداران آن اجازه‌ی کنترل کامل شرکت داده می‌شود.

⭕️ آی‌پی‌او (IPO)

زمانی است که یک استارتاپ سهام خودش را در یک فراخوان بورس برای فروش به عموم ارائه می‌دهد. در این حالت یک شرکت خصوصی تبدیل به سهامی عام می‌شود و دیگر یک استارتاپ نیست.

⭕️ مالکیت و ادغام (Merge & Acquisition)

این حالت زمانی است که استارتاپ توسط یک شرکت بزرگ‌تر خریداری شده و یا با آن ادغام می‌شود. این اتفاق به صورت دوستانه (همراه با توافقنامه) و یا خصمانه (بدون توافقنامه) صورت می پذیرد.

⭕️سرمایه‌گذاری جمعی(Crowdfunding) که برخی اوقات تأمین سرمایه از اجتماع یا تأمین مالی جمعی نیز نامیده می‌شود معمولاً مشارکت جمعی توسط افرادی که سرمایه‌گذاری مشترک می‌کنند نامیده می‌شود، اغلب از طریق اینترنت انجام می‌شود تا از تلاش‌های یک کارآفرین توسط عموم جامعه یا سازمان‌ها حمایت شود. تأمین مالی جمعی برای اهداف متنوعی نظیر درمان بیماری تا چاپ کتاب، حمایت مالی هنرمندان تا طرفداران کمپین‌های انتخاباتی و تأمین سرمایه لازم برای راه اندازی یک کسب و کار نوپا یا کسب و کار کوچک کاربرد دارد.
به کارگیری اصطلاح سرمایه‌گذاری جمعی را می‌توان پس از ظهور پدیده جمع سپاری دانست. دلیل ظهور و گسترش سرمایه‌گذاری جمعی به شکل سازمان یافته در قالب تأمین سرمایه مالی را می‌توان بحران مالی سال ۲۰۰۸ در جهان دانست. به علت تمایل کم بانک‌ها به وام دادن، کارآفرینان شروع به جستجوی راه‌های دیگری برای جذب سرمایه کردند. مشکلاتی که صنعتگران، کارآفرینان و سرمایه‌گذاران خرده‌پا در جمع‌آوری سرمایه داشتند منجر شد تا سرمایه‌گذاری سنتی که توسط دوستان و فامیل صورت می‌گرفت به شکل سرمایه‌گذاری جمعی بسط پیدا کند.